Skip to main content

Jezioro Bytyńskie – trwają badania interdyscyplinarne

Jak informowaliśmy wcześniej, archeolodzy z Wydziału Archeologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wraz z badaczami z Uniwersytetu Cristiana Albrechta w Kilonii powrócili nad jezioro Bytyńskie, pow. Szamotuły
 |  Łukasz Kaczmarek  | 
Jezioro Bytyńskie, fot. www.facebook.com/ipuam

Jak informowaliśmy wcześniej, Archeolodzy z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu kontynuują swoje badania nad jeziorem Bytyńskim. Współpracując z kolegami z Uniwersytetu Cristiana Albrechta w Kilonii, prowadzą wykopaliska mające na celu odkrycie nowych informacji o historii i kulturze regionu.

Na wyspie, na jeziorze Bytyńskim, położonego niedaleko Szamotuł w Wielkopolsce, znajduje się grodzisko kultury łużyckiej. W tym roku archeolodzy z Uniwersytetu Adami Mickiewicza w Poznaniu podjęli fascynujące badania, które mogą rzucić nowe światło na historię regionu. Jezioro Bytyńskie, z jego torfowiskami i tajemniczą wyspą, stało się miejscem szczególnie interesujących odkryć.

Badania te są częścią większego projektu mającego na celu zrozumienie życia i kultury ludzi z epoki brązu i początków epoki żelaza, którzy zamieszkiwali tereny dzisiejszej Wielkopolski. Grodzisko w Komorowie, znane z literatury archeologicznej, jest kluczowym punktem dla badaczy, którzy próbują odtworzyć obraz dawnych społeczności.

W ostatnim czasie pobrano rdzeń osadów z jeziora, które stanowią jeden z elementów skomplikowanego procesu badawczego. Te osady, które gromadzą się przez wieki, są jak kronika historii, zapisując w sobie warstwy informacji o przeszłych zmianach przyrodniczych, ale również i tych z udziałem człowieka. Analiza tych warstw może ujawnić nie tylko artefakty czy pozostałości roślinne, ale także zmiany w środowisku, które wpłynęły na rozwój i upadek lokalnych społeczności.

Wyniki badań przeprowadzonych w latach 1970 i 1971 przez ekspedycję wykopaliskową Muzeum Archeologicznego w Poznaniu już wskazywały na wyjątkową pozycję grodziska w Komorowie w skali ogólnopolskiej. Monografia Tadeusza Malinowskiego, pt. „Komorowo, stanowisko 1: grodzisko kultury łużyckiej – faktoria na szlaku bursztynowym” prezentowała wyniki, poddając szczegółowej analizie wszystkie kategorie zabytków, które świadczyły o bogatej historii tego miejsca.

Rdzeń pobrany w trakcie badań, fot. facebook.com/ipuam

Rzeczony rdzeń, pobrany z powierzchni wyspy posłuży do analizy paleoekologicznej, być może pozwoli dokładnie określić w jakim czasie powstały konstrukcje obronne tego założenia, a także kiedy człowiek opuścił wyspę

Dalsze badania mogą dostarczyć odpowiedzi na wiele pytań dotyczących kultury łużyckiej i jej wpływu na rozwój regionu. Czy grodzisko w Komorowie było faktycznie faktorią na szlaku wymiany bursztynu? Jakie były relacje między mieszkańcami grodziska a ich sąsiadami? Jakie wydarzenia doprowadziły do upadku tego ważnego centrum kulturowego?

Tagi