Prapuszcza – dziedzictwo Puszczy Boreckiej
Puszcza Borecka, znana również jako Borkener Forst, znajduje się w północno-wschodniej Polsce i jest największym kompleksem leśnym na Pojezierzu Ełckim, usytuowanym na wschód od jeziora Mamry.
Do siódmego wieku przed naszą erą, tereny te były pokryte rozległą, niezamieszkaną Puszczą Galindzką. Najwcześniejsze znaki osadnictwa datowane są na przełom drugiego i trzeciego wieku. W tym okresie, na tych ziemiach zaczęły się formować zachodniobałtyckie grupy plemienne: Estowie (Prusowie), Sudawowie (Jaćwingowie) i Galindowie. W trzynastym wieku, te ziemie zostały zdobyte przez Zakon Krzyżacki, a cały obszar Puszczy Boreckiej wszedł w skład państwa zakonnego.
Projekt Terra Desolata ma na celu identyfikowanie, opracowywanie i rozpowszechnianie wiedzy o dawnych dziedzictwach wspomnianej puszczy.
Puszcza Borecka, znana z malowniczych krajobrazów i dzikiej przyrody, stała się miejscem fascynujących odkryć archeologicznych, które rzucają nowe światło na historię regionu. Od początku lipca tego roku, uczestnicy projektu archeologicznego przeprowadzili badania na dwóch nowo odkrytych stanowiskach, które ujawniły niezwykłe znaleziska związane z kulturą sudowską i bogaczewską.
Na jednym ze stanowisk, badacze natrafili na kurhan, który, jak się okazało, krył w sobie jeszcze jeden, drugi kurhan, przylegający do pierwszego. To odkrycie jest szczególnie interesujące, ponieważ wskazuje na możliwość istnienia wcześniej nieznanych rytuałów pogrzebowych lub struktur społecznych związanych z tymi kulturami. Drugie stanowisko z kolei ujawniło unikalną formę bruku kamiennego, który może reprezentować przejściową formę pochówku, ewoluującą od pochówku płaskiego do kurhanowego. Ta interpretacja, choć wymaga dalszych badań, może dostarczyć cennych informacji o praktykach pogrzebowych i wierzeniach ludów zamieszkujących te tereny w przeszłości.
Podczas badań pobrano również próbki gleby, przeznaczone do analiz makroszczątków, do badań geomorfologicznych oraz geologicznych. Pozwolą one na lepsze zrozumienie wpływu człowieka na ówczesne środowisko oraz wpływ środowiska na rozwój kultury dawnych społeczności zamieszkujących obszary Puszczy Boreckiej.
Projekt „PRAPUSZCZA – archeologia i edukacja w Puszczy Boreckiej” ma na celu nie tylko badanie, ale i edukację oraz popularyzację wiedzy o dziedzictwie archeologicznym tego regionu. Odkrycia te są ważnym wkładem w nasze rozumienie historii i kultury dawnych mieszkańców Mazur.
Dla miłośników historii i archeologii, Puszcza Borecka staje się coraz bardziej atrakcyjnym miejscem, oferującym nie tylko kontakt z naturą, ale i możliwość śledzenia śladów dawnych cywilizacji. Te najnowsze odkrycia z pewnością przyciągną uwagę badaczy i turystów, spragnionych poznania tajemnic przeszłości zaklętych w mazurskich lasach.
Pełną relację z badań oraz działań popularyzatorskich o raz edukacyjnych znaleźć można na profilu społecznościowym Terra Desolata-archeologia i edukacja. Całości przedsięwzięcia patronuje Archeologia Żywa
